betekenis van het tekenen

Els van Odijk benadrukt in haar verantwoording het belang van het 'tekenen' op de Rijksakademie en bij haar voorgangers; het tekenen als basis voor de schilder-, beeldhouw- en graveerkunst maar ook als 'model voor de kunst'. De collecties van de Rijksakademie met talloze figuur-, landschaps- en architectuurstudies, maar ook anatomische boeken en kunsttheoretische beschouwingen maken de geschiedenis van het tekenen zichtbaar.

Pietje Tegenbosch schrijft over de waarderingsgeschiedenis van het tekenen: het tekenen als basis van alle andere uitingen in de beeldende kunst "de nederige dienaar van het uiteindelijke meesterwerk", maar ook tekenen als autonome uitingsvorm, als zelfstandig drager van een artistiek idee.

Dirk Lauwaert gaat in op het bijzondere karakter van het tekenen: tekenen is een scherpe punt die een spoor nalaat, is ondertekenen, is aanwijzen, is het aanbrengen van een merkteken etc. De tekenaar tekent de ruimte, de schilder vult de ruimte. De tekenaar 'tekent' een oneindig landschap.