vreemde grond geworteld : Prerafaëlitsme in de Nederlandse literatuur en beeldende kunst (1855-1910)

In 1848 richtte een groep jonge Engelse schilders en schrijvers de ‘Pre-Raphaelite Brotherhood’ op. Hun doel was zich gezamenlijk in te zetten voor de vernieuwing van de kunsten. Aan het einde van de negentiende eeuw groeide het prerafaëlitisme uit tot een brede culturele beweging. Met de term ‘prerafaëlitisme’ werd niet langer alleen het werk van de leden van de broederschap aangeduid, maar ook andere Engelse literatuur, beeldende en toegepaste kunst uit de periode 1848-1900. Dit amalgaam van Engelse literatuur en kunst heeft in Nederland een grote impact gehad.
In het eerste deel van het boek worden vier opeenvolgende fasen in de Nederlandse receptie van het prerafaëlitisme beschreven: een opstartfase in de periode 1855-1880, een fase van intensieve receptie in het domein van de literatuur in de jaren tachtig, een periode van oriëntatie op prerafaëlitische decoratieve kunst door gemeenschapskunstenaars in de jaren negentig, en een periode, na 1900, waarin de receptie afnam en langzaam minder positief werd.
Op het receptie-historisch overzicht volgen vijf hoofdstukken waarin ingezoomd wordt op vijf belangrijke recipiënten: de schrijvers Frederik van Eeden, Edward B. Koster en P.C. Boutens, en de kunstenaars Antoon Derkinderen en Jan Toorop. Hun omgang met het prerafaëlitisme in de vorm van kritische receptie, creatieve receptie en vertaalarbeid komt hierin extensief aan bod. Samen laten het chronologisch overzicht en het vijftal dieptepeilingen zien hoe het prerafaëlitisme tijdens het fin de siècle in Nederlandse grond geworteld raakte en wat de Engelse cultuur voor belang heeft gehad voor de vorming van de Nederlandse.